eigentijdse processie

Ik begreep van theatermaakster Lotte van de Berg
dat ergens in Japan de mensen iedere 10 jaar hun klooster afbreken,
om vervolgens weer op te bouwen.
Om te weten hoe het gebouwd wordt, 
waarom het gebouwd wordt,
om door te geven 
over te dragen,
zijn we daar toe in staat?
Afbreken om opnieuw op te bouwen?
Wat zouden we dan bouwen?

Deze vraag stelde Jac de Bruijn ( raad van bestuur Prisma) ons
voordat we aan de processie begonnen
een enthousiaste (op)tocht 
met mensen die op het landpark van Assisie werken, wonen
en diegene die sympathie hebben voor de Kapel van Assisie.
Het was het moment dat we de buitenwereld echt deelgenoot maken van de transitie van de Kapel.
eerst hadden we zelf de tijd nodig om te onderzoeken
en te begrijpen 
wat er nodig is om de overgang te kunnen maken.

Nu hebben we een prachtig programma waar we mensen voor uitnodigen om mee te doen.
we zoeken namelijk bezoekers voor de vernieuwde Kapel.
En we kijken uit naar organisaties die zich bezig houden met Toewijding.
Wellicht is de Kapel op het Landpark Assisië een interessante plek voor hun programma.  

En ja dit is toch aan ons allemaal gegund ...
een moment om stil te staan bij jezelf en de veranderingen die we persoonlijk meemaken,

Dus stellen we de vraag over T O E W I J D I N G in deze kunstzinnige Kathedraal op Wielen:
Kom je er nog wel aan toe om je bezig te houden met de dingen die jij werkelijk belangrijk vindt?
We zijn benieuwd naar de antwoorden.

Paul Spapens was ook een van de aanwezigen. Hij is oa schrijver van de brochure " over ranke torenspitsen" Hoe kunnen we samen de Brabantse kerken redden? Paul maakte prachtige foto's ( zie boven). Dit is zijn reactie op de processie.
De kapel van Landpark Assisië - ik kan het niet laten om Huize Assisië te zeggen omdat dit oorspronkelijk is en met name omdat het geborgenheid uitdrukt – krijgt een andere spirituele invulling. Ik ben benieuwd en sceptisch tegelijk omdat er te radicaal afscheid wordt genomen van de oorspronkelijke spirituele inkleuring. In mijn leven, dat in 1949 begon en dat grotendeels in het teken stond van de journalistiek, heb ik geleerd dat revoluties nooit zijn geslaagd. Als Brabander in hart en genen kies ik van nature voor de weg die je schipperen zou mogen noemen, schipperen met Onze Lieve Heer aan het roer. Maar na deze kritische kanttekening wil ik óók wel opmerken dat de manier waarop afscheid wordt genomen van het bestaande en de manier waarop een weg wordt gezocht naar het nieuwe respectvol en liefderijk is – tel je die twee bij elkaar op dan krijg je creativiteit. Ik was getuige hoe een mobiele, zelfgebouwde kapel door de bewoners van Huize Assisië vanaf de kapel die een ander spiritueel gevoel moet krijgen over een afstand van een kilometer en getrokken door een tractor naar de weg Tilburg-Den Bosch werd gebracht. De processie van de gelovigen in de spirituele toekomst van de kapel liepen er zingend en keuvelend achteraan. Ik bekeek de stoet van voren, van opzij en van achteren. Langzaam verdween de processie uit beeld. Aan het einder werd de mobiele kapel gestald langs deze drukke weg om alle passanten te vertellen dat er hoe dan ook een toekomst is voor de spiritualiteit. Op de weg terug naar huis stak ik een kaarsje op in een kapel langs de weg van Oisterwijk naar Moergestel. Ik vroeg nogal dwingend aan Maria:  laat vandalen asjeblieft met hun fikken afblijven van deze mobiele kapel, symbool van respect en liefde.

Eerder vroeg hij over de rode bezinningsplek:
Wanneer is de kunstzinnige Kathedraal op Wielen gemaakt?
Deze bezinningsplek is gemaakt in 2011 & 2012 en heeft vervolgens 5 jaar met heel veel mensen ( schatting 20.000 )samen gebouwd aan nieuwe rituelen en nog 2 andere Kathedralen;  100 dagen lang op 36 verschillende locaties in Den Bosch hebben we samen kathedralen gebouwd met stadsgenoten.

Met wat voor doel?
We ( ONZE KATHEDRALENBOUWERS ; een kunstenaarscollectief uit 's Hertogenbosch)  wilden daarmee het proces van Kathedralenbouwen vormgeven. Met als doel een hechtere samenleving. 

Wat is de naam?​
We noemen deze bezinningsplek de rode Kathedraal op Wielen.
Op de vloer is de vraag gemarkeerd die de rode Kathedraal in zich draagt " wat bezielt jou in hemelsnaam?"

Wie heeft de Kathedraal op Wielen gemaakt?
beeldend kunstenaar Marianne van Heeswijk ( die ook de gedachteniswand van de Kapel van Assisie heeft gemaakt),
theatermaakster Rachel Zweije en ik, social designer Imke van Dillen

Kun je iets over het interieur vertellen?
We hebben bewust gebruik gemaakt van spullen die al een verhaal in zich dragen. 
Door te laten zien dat gebruikte materialen een betekenisvol tweede leven kunnen krijgen, 
dragen we bij aan de bewustwording van de kringloop van het leven.
Mensen herkennen een schoteltje 
​of een bierdopje ​
en geven daardoor een gevoel van thuis.
Mooi toch? 
Dat doen de vogelhuisjes ook. Thuiskomen om je op te laden en weer uitvliegen.
Dat is wat we bedoeld hebben.

Doelbewust zetten we nu deze bezinningsplek in om ons te bezinnen op de vraag
T O E W I J D I N G
Kom je er nog wel aan toe om je bezig te houden met de dingen die jij werkelijk belangrijk vindt?
We willen ruim de tijd en de aandacht nemen om te zoeken naar draagvlak. Naar dragers van de Kapel in de toekomst.


​