reactie op facebook

facebook Franciscus Kapel

geschreven door Michael Kolen
adviseur zorgethiek / geestelijk verzorger Prisma
17 ​april 2017

DE NIEUWE KAPEL VAN ASSISIË
Wie het 40 dagen bouwritueel van de Kapel op Landpark Assisië heeft gevolgd – en dat waren verrassend veel mensen – weet dat het in veel opzichten een mooi, maar tegelijkertijd ook een intens proces is geweest. Afscheid van de oude kapel als ‘enkel een kerk’, op zoek naar de nieuwe kapel als ‘plek van toewijding’. Het resultaat is een (toe-) gewijde leegte, die uitnodigt.
Verdrietig was het afscheid van de vertrouwde inrichting: de kerkschatten, dekerkbanken, de foto’s aan de muur, de kandelaren met kaarsen, het schilderij van Jan Riek en de beelden boven het altaar. Verwarrend waren de gevoelens het heimwee naar de veilige plek, het samen onderweg zijn naar iets nieuws zonder te weten hoe er dat precies uit ging zien. Er is gehuild, getroost, er was boosheid en verzet. Het mocht er allemaal zijn. Nieuwsgierig en opbouwend waren de kritische reacties, de vragen naar het waarom, de zorg of de stem van de bewoners wel voldoende werd gehoord.
Bijzonder waren de diverse laagdrempelige ontmoetingen met bewoners, collega’s, buurtgenoten en (soms toevallige) ‘passanten’. Verrassend de ‘ontdekkingen’ die we samen deden zoals de oude tegelvloer onder het zeil, de waarde van ‘een doordeweekse tussentijd’ met muziek en gedichten, een ‘andere start van de week’, nieuwe mogelijkheden om te vieren en de betekenisvolle verhalen uit het (recente) verleden. Het beeld van Maria als hoedster van de gedachteniswand weerspiegelde verstilling, troost en hoop in het proces. Het beeld van Franciscus als naamgever gaf vertrouwen om het onbekende en ongewisse op de nieuwe weg aan te gaan. Bemoedigend waren de vele reacties die we per post, email of in de wandelgangen mochten ontvangen over de manier waarop de veranderingen werden vormgegeven. 
Er is door alle betrokkenen in dit proces – in het bijzonder de bewoners van het Landpark - veel van zichzelf gegeven en er is oprecht ontvangen. Zo ontvouwde zich een weg die we met elkaar in 40 dagen hebben gelopen. Bewoners hebben laten zien hoe je op een persoonlijke en saamhorige manier omgaat met zo'n grote verandering. 
Ruimte maken en opnieuw verbinden waren de twee sleutelbegrippen in deze bezinningsperiode. De ‘nieuwe kapel’ is nu letterlijk leeg en biedt de beoogde ruimte. De eerste (her-) nieuw(d)e verbindingen worden voorzichtig gemaakt. Er is vertrouwen dat er mooie mogelijkheden in het verschiet liggen op de weg die is ingeslagen. Het leven kan er nu - naast de vertrouwde kapelvieringen op zaterdagavond en eventuele uitvaarten- in vele opzichten ‘gevierd’ worden. In de leegte klinkt dan ook de uitnodiging aan één ieder: ‘Wie geeft deze historische plek voor toewijding verder mee vorm?’ 

REACTIES  

Peter Nouwens Prachtig proces. Ook heel mooi beschreven!

Elly Verboven: Wat een prachtige impressie. Gaaf

Hospice Balade: Het 40-dagen proces met elkaar lopen heeft een aantal van ons zeker geholpen.....een proces met ups en downs…
Elmy Weitmans: Na een moeilijk proces door al de veranderingen kan ik nu zeggen: ik heb er vrede mee. Het was wennen een steeds legere kerk.

Angela Elshout: Wat een prachtig proces heb je hier met de mensen om je heen en vooral samen met de bewoners van gemaakt! Er is nu inderdaad ruimte en die nieuwe verbindingen gaan er komen! Ook voor jou zelf een bijzonder proces, je bent een mooi mens!

Lonneke Groothuis: Bijzonder hoor, wat een mooie Franciscus waardige manier om dit proces vorm te geven!

Nicole Esser-Frank: Indrukwekkend, mooi, betekenisvol…

Wilma Janssen: Heb alles met pijn in mijn hart hier gevolgd. Kon me er niet toe zetten om het " live" mee te maken. Respect voor diegene die dat wel hebben gedaan!!

Marijke Burgmans: Nog wel erg kaal! Maar klaar om weer opnieuw in te vullen

Trudy van Gelder: Wat een prachtig plaatje! Klaar om gevuld te worden met 'het
nieuwe'.. en jullie laten dat op een geweldige manier gebeuren.. zoals het komt.. M o o i !