Ik had het al zovaak eerder gehoord, maar nu dacht ik. Ik moet hier iets mee! "Jullie Nederlanders weten het; jullie weten wat je moet doen als het om water gaat... Hansje Brinker, vinger in de dijk, dat is jullie verhaal. Dat hebben wij in het buitenland over jullie geleerd." 
En dan keek ik met glazige ogen de ander aan. "Waar heeft hij/zij het over? Dat jongetje wat zijn vinger in de dijk had gestoken, is dat ons verhaal? Gaat dat over ons, over mij, over mijn identiteit? "

Het was de inheemse Chief Phil Lane jr in het Mandela Huisje die me uiteindelijk wist te raken met deze Call to Action. Ik ga mijn eigen vinger eens bewust in een Hollandse dijk steken, dacht ik meteen. Ik ga het zelf eens ervaren. En ik was niet alleen. Samen met een aantal jonge creatieve geesten, Robin Block, Hanne van Asten, Karin Lindeman, Maria Kolossa en Nelleke de Noo ben ik in het verhaal en de ervaring gedoken. Robin en ik bedachten dit "bouwritueel " aan de vooravond van de transitie van onze dijken. Omdat een overgangsfase nu eenmaal bij uitstek geschikt is voor het publiekelijk aandacht geven aan wat er is. Een vinger-in-de-dijk recordpoging ? 

​We hebben inmiddels voor dit idee de tweede prijs van de NELSON verkiezing gewonnen. Deze prijs is vorig jaar in het Rijksmuseum uitgereikt door Lemniscaat, RNW Media, MasterPeace en de Maand van de Geschiedenis. Het Ministerie van Infrastructuur & Milieu & Delta Ontwerp Platform vinden het ook een sympathiek initiatief. En investeerde in dit filmpje die we hebben gemaakt speciaal voor de Houtribdijk. Zij gaan het bouwritueel niet inzetten hebben we inmiddels begrepen.

Het filmpje is bedoeld als inspiratie voor cultureel geëngageerde mensen die betrokken zijn bij het versterken van de dijken. We hebben nml een partituren voor dit bouwritueel voor dijken gemaakt. 
Als je interesse hebt in de partituren, mail me: [email protected]

Kapel van Assisië - tijd voor vernieuwing

In opdracht van Prisma zijn we 6 december 2016 gestart met het vooronderzoek voor een 40 dagen bouwritueel voor de Kapel van Assisië. Dit monumentale kapelgebouw is het hart van het Landpark van Assisië. 
Prisma wil voor de Kapel op zoek gaan een hernieuwde functionaliteit, en ook een nieuwe symbolische identiteit. Maar welke nieuwe (symbolische) identiteit past dan bij de Kapel en door wie wordt dit gedragen?
Prisma is een zorginstelling die investeert in een overgangsfase voor haar Kapelgebouw.
​Wij waarderen enorm dat zij deze verantwoordelijkheid nemen.

Kapel van Assisië - de deur is open

De deur is open. Kunstenaar Nelleke de Noo, social designer Imke van Dillen en geestelijke verzorger Michael Kolen (Prisma) starten vandaag het vooronderzoek. Nelleke gaat in samenwerking met Jeanne de Beer (Prisma) en Imke de transitievraag in kaart brengen. Wat moet worden "aangeraakt" om de transitie in gang te zetten?

 
​Lees hier het resultaat 

foto's van het 40 dagen bouwritueel  gemaakt door peer reede:

Uitnodiging
 
Zondagmiddag 10 april vindt de KICK OFF van de 40 daagse Erfgoed Expeditie plaats voor het vakwerkhuisje op het rugbyterrein van The Dukes.

Jong professionals gaan in 40 dagen het sentiment van deze plek doorgronden. Ze vertalen de beelden, de informatie en de sociale energie die ze zelf teweegbrengen in een visie voor een herbestemming van het vakwerkhuisje. De jongeren worden hierin geïnspireerd door locale experts/rugbyouders.

Deze speciale Erfgoed Expeditie wordt mogelijk gemaakt door huurder The Dukes en de eigenaar Gemeente ‘s Hertogenbosch. Zondag 10 april zullen de jongeren samen met wethouder Eric Logister en The Dukes voorzitter Peter van Veggel de start van het 40 daags bouwritueel inluiden. Onderdeel van deze “kick off” is de première van de nieuwe Bossche documentaire “Maak je Stad” waar deze Erfgoed Expeditie onderdeel van uitmaakt.

KICK OFF vakwerkhuisje The Dukes
Wanneer: zondag 10 april
Waar: clubhuis The Dukes, Limietlaan 7 ‘s-Hertogenbosch
Tijd: 13:00 uur
 
KOMT U OOK?       KOM JE OOK?
Imke van Dillen - www.bouwrituelen.nl
Toon Iding Herbestemming - www.herbestemmingerfgoed.nl
met medewerking van Noortje Schrover, Peer Reede, Werner Evers en Matthijs Bosman.
Op https://droomstaddenbosch.nl/droom/bouwritueel-vakwerkhuisje
kun je meer informatie vinden over het project en is het proces te volgen via wekelijkse updates.  
 

27 februari 22.52 uur stortte totaal onverwachts het pand op de Markt in Den Bosch in elkaar. 
5 dagen later, van de schrik bekomen heb ik de eerste 20 (gebruikte) brillen opgehangen.
Een ode voor de plek.
En uit sympathie voor de eigenaar en voor Pearl.

Ik hoop inderdaad dat meer mensen dit gaan doen: oude, afgedankte, gekke, grote of andere brillen. 
Het is de start van een nieuw bouwritueel. Ik werk hierin samen met Claire van Nunen . Zij was getuige......
Het in elkaar storten van het hoekpand heeft een grote impact voor onze stad. Velen zijn geraakt.

Aan dit bouwritueel kan iedereen meedoen. 
Er hoort een persoonlijke vraag bij: Wat wil jij dat hier gezien gaat worden? Kijk met een andere bril naar deze plek.

Deel je antwoord hier of op de Facebooksite Hoeksteen Markt Den Bosch of aan mij als ik verhalen verzamel terplekke of op het nieuwe digitale platform Droomstad Den Bosch

Dit sentiment willen we uiteindelijk als basis gebruiken om samen met Bosschenaren op ontdekkingsreis te gaan naar wat de eventuele (her)bouw van het pand of zelfs de nieuwe hoeksteen kan worden.

In samenwerking met Stichting Brugwachtershuisjes hebben we een creatief jaarprogramma bedacht vol onderzoek en impuls voor de 3 Bossche Brugwachtershuisjes.

De afdeling Beheer van de Gemeente is enthousiast en we hebben samen met hen een aantal spelregels opgesteld. 

Het idee is geboren nadat fotograaf Peer Reede aandacht vestigde op het laatste vrachtschip die begin januari 2015 door sluis 0 en de Zuid Willemsvaart vaarde. We hebben toen contact gemaakt met een aantal ondernemers en bewoners rond de Zuid Willemsvaart. 

Het gevolg van de aanleg van het Maximakanaal voor de brugwachtershuisjes is dat ze nog maar sporadisch gebruikt worden om de sluis te schutten voor pleziervaart of voor controle. De huisjes staan er eenzaam bij.  Hun toekomst is onzeker.
​Tijd voor een bouwritueel, waar we deze "staat van tussentijd"  op een creatieve manier benutten om de betekenis van de huisjes te onderzoeken en de huisjes een impuls geven in de transitie.
Het boeit me enorm omdat de brugwachtershuisjes met de slagbomen mij als wachtende mens ook  een "staat van tussentijd" bezorgde, of ik nu wilde of niet. Deze kwaliteit van het brugwachtershuisje geven we nu aan ze terug, met als doel een maatschappelijk gedragen nieuwe functie voor de huisjes.


We hebben nu de formele goedkeuring van de eigenaar, de gemeente 's Hertogenbosch gekregen en gaan nu onze plannen concreet maken. En natuurlijk het benodigd budget bij elkaar zien te krijgen.

Als je een idee hebt mail die naar [email protected] 
of bel Imke van Dillen : 0621824917

In de vorige blog schreef ik over mijn initiatief voor een bouwritueel voor het vakwerkhuisje naast het rugbyveld in 's Hertogenbosch. Op 12 september hebben Peer Reede (fotograaf) en ik daar leven in geblazen; verhalen opgehaald, overtuigingen en projecties ontdekt, geluisterd en doorgevraagd. Door dit openhuis event ontstond spontaan veel positieve betrokkenheid. Hier zie je onze impressie. 

14 oktober as. presenteren we aan het bestuur van de Rugbyclub en aan de gemeente 's Hertogenbosch een plan van aanpak voor een opvolgend bouwritueel van 40 dagen. Uitgevoerd door jongeren. In samenwerking met Expeditie Erfgoed van Toon Iding uit 's Hertogenbosch. 

Op deze blog deel ik met regelmaat beelden en ervaringen over dit proces. Als je deze en andere bouwrituelen wil volgen, schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.

Ben jij je ook betrokken bij een leegstaand pand waar je van hoopt dat het een nieuwe bestemming krijgt? Of ben je betrokken bij een pand of een plek wat vernieuwd gaat worden?
En ben je geïnteresseerd in een frisse, creatieve manier van onderzoek?
Met aandacht voor de overgang van oud naar nieuw?
Vertaald in een rijkgevuld programma van eisen?
En visie over een gedragen proces van herbestemming of herontwikkeling?
Bel voor een verkennend gesprek met Imke van Dillen: 06 21824917

Dit vakwerkhuisje staat op het terrein van rugbyclub The Dukes in Den Bosch. 
In 2013 werd onze zoon Tom lid van deze boeiende vereniging. In datzelfde seizoen zijn ze verhuisd naar een nieuw clubhuis. 100 meter verderop. Ik heb de organisatie geprobeerd te verleiden dit momentum aan te grijpen voor een waardig afscheid van het oude clubhuis met de kleedkamers. 
De aandacht van de organisatie verschoof volledig naar het nieuwe pand. En nog steeds. Het vakwerkhuisje werd in de 1,5 jaar die daar op volgden gebruikt als stroom voorziening voor de aanbouw van de parkeergarage. Het werd beschadigd en beklad door onbekenden die wrsch dachten dat dit gebouw niemands eigendom is, niemands aandacht heeft. 

Toen deze zomer 2015 de naastgelegen parkeergarage St. Jan aan de Hekellaan gereed kwam heeft de gemeente 's Hertogenbosch de begroeiing weggehaald zodat er een opening is gemaakt naar het ondiepe meertje wat is ontstaan bovenop de parkeergarage. Ook hebben ze het huisje geschilderd, zodat het weer fraaier oogt. Er zijn plannen om het op de monumentenlijst te zetten. De rugbyclub mag het huisje nu gebruiken als opslag.

Nu heb ik van het bestuur van The Dukes de sleutel gekregen om as zaterdag 12 september hier een openhuis te organiseren. Peer Reede en ik gaan de verhalen, de indrukken, de zorgen die er leven en de herinneringen verzamelen. Herinneringen aan haar oude functie als kleedkamer van het eerste team, of zelfs aan de tijd daarvoor toen het vakwerkhuisje diende als kleedkamer tijdens sportactiviteiten van de meisjesschool.

Ter voorbereiding van deze verkenning hebben Bettina Poels, Jacqueline van den Eerenbeemt , Margriet Vloet en ik ons verdiept in het gebouw. We hebben op een avond alle tijd genomen  om er omheen te lopen en er een lange tijd in te verblijven. Al onze zintuigen wagen wijd opengezet. Er was geen licht. We hadden een kaars meegenomen. De deur moest wel open blijven, anders voelde het te beklemmend. Het huisje is van binnen helemaal dichtgemetseld. Dus die opvallende luiken kunnen momenteel niet eens open. Ons oog viel op het afvoerputje. We ontdekten dat het gebouw in een kwetsbare staat verkeerd. Als een kind die beide ouders verliest en bestemmingsloos rond doolt en niemand die zich over het kind ontfermd. 
Het maakt dat ik het huisje eerst ga poetsen, verlichting aansteek en een warm sfeertje ga creëren waarna zaterdag de nieuwsgierige en betrokken mensen een voor een naar binnen kunnen gaan. Op de tegels kunnen ze hun gedachten achterlaten. We merken wel of het haar goed doet en of daar echt een opening uit gaat ontstaan. 

Waar we nu aan denken is een opvolgend 40 dagen bouwritueel, uitgevoerd door jongeren (buitenschoolse educatie) onder begeleiding van Toon Iding en mijzelf. Met de bevlogen inspiratie van Matthijs Bosman. Waardoor de generatie van de toekomst zelf het sentiment van de plek gaat ontdekken, door goed te luisteren en een creatieve interactie aan te gaan met alle informatiedragers over het gebouw. Om van daaruit een visie te ontwikkelen op de toekomst. Zodat het vakwerkhuisje uiteindelijk weer dienstbaar kan zijn aan haar omgeving, zoals bedoeld. 

Wij beginnen iig morgen. Peer legt morgen de indrukken vast op beeld.  Hou de blog in de gaten voor een verslag van de eerste bevindingen.


Imke
[email protected]
0621824917