27 februari 22.52 uur stortte totaal onverwachts het pand op de Markt in Den Bosch in elkaar. 
5 dagen later, van de schrik bekomen heb ik de eerste 20 (gebruikte) brillen opgehangen.
Een ode voor de plek.
En uit sympathie voor de eigenaar en voor Pearl.

Ik hoop inderdaad dat meer mensen dit gaan doen: oude, afgedankte, gekke, grote of andere brillen. 
Het is de start van een nieuw bouwritueel. Ik werk hierin samen met Claire van Nunen . Zij was getuige......
Het in elkaar storten van het hoekpand heeft een grote impact voor onze stad. Velen zijn geraakt.

Aan dit bouwritueel kan iedereen meedoen. 
Er hoort een persoonlijke vraag bij: Wat wil jij dat hier gezien gaat worden? Kijk met een andere bril naar deze plek.

Deel je antwoord hier of op de Facebooksite Hoeksteen Markt Den Bosch of aan mij als ik verhalen verzamel terplekke of op het nieuwe digitale platform Droomstad Den Bosch

Dit sentiment willen we uiteindelijk als basis gebruiken om samen met Bosschenaren op ontdekkingsreis te gaan naar wat de eventuele (her)bouw van het pand of zelfs de nieuwe hoeksteen kan worden.

In samenwerking met Stichting Brugwachtershuisjes hebben we een creatief jaarprogramma bedacht vol onderzoek en impuls voor de 3 Bossche Brugwachtershuisjes.

De afdeling Beheer van de Gemeente is enthousiast en we hebben samen met hen een aantal spelregels opgesteld. 

Het idee is geboren nadat fotograaf Peer Reede aandacht vestigde op het laatste vrachtschip die begin januari 2015 door sluis 0 en de Zuid Willemsvaart vaarde. We hebben toen contact gemaakt met een aantal ondernemers en bewoners rond de Zuid Willemsvaart. 

Het gevolg van de aanleg van het Maximakanaal voor de brugwachtershuisjes is dat ze nog maar sporadisch gebruikt worden om de sluis te schutten voor pleziervaart of voor controle. De huisjes staan er eenzaam bij.  Hun toekomst is onzeker.
​Tijd voor een bouwritueel, waar we deze "staat van tussentijd"  op een creatieve manier benutten om de betekenis van de huisjes te onderzoeken en de huisjes een impuls geven in de transitie.
Het boeit me enorm omdat de brugwachtershuisjes met de slagbomen mij als wachtende mens ook  een "staat van tussentijd" bezorgde, of ik nu wilde of niet. Deze kwaliteit van het brugwachtershuisje geven we nu aan ze terug, met als doel een maatschappelijk gedragen nieuwe functie voor de huisjes.


We hebben nu de formele goedkeuring van de eigenaar, de gemeente 's Hertogenbosch gekregen en gaan nu onze plannen concreet maken. En natuurlijk het benodigd budget bij elkaar zien te krijgen.

Als je een idee hebt mail die naar info@bouwrituelen.nl 
of bel Imke van Dillen : 0621824917

In de vorige blog schreef ik over mijn initiatief voor een bouwritueel voor het vakwerkhuisje naast het rugbyveld in 's Hertogenbosch. Op 12 september hebben Peer Reede (fotograaf) en ik daar leven in geblazen; verhalen opgehaald, overtuigingen en projecties ontdekt, geluisterd en doorgevraagd. Door dit openhuis event ontstond spontaan veel positieve betrokkenheid. Hier zie je onze impressie. 

14 oktober as. presenteren we aan het bestuur van de Rugbyclub en aan de gemeente 's Hertogenbosch een plan van aanpak voor een opvolgend bouwritueel van 40 dagen. Uitgevoerd door jongeren. In samenwerking met Expeditie Erfgoed van Toon Iding uit 's Hertogenbosch. 

Op deze blog deel ik met regelmaat beelden en ervaringen over dit proces. Als je deze en andere bouwrituelen wil volgen, schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.

Ben jij je ook betrokken bij een leegstaand pand waar je van hoopt dat het een nieuwe bestemming krijgt? Of ben je betrokken bij een pand of een plek wat vernieuwd gaat worden?
En ben je geïnteresseerd in een frisse, creatieve manier van onderzoek?
Met aandacht voor de overgang van oud naar nieuw?
Vertaald in een rijkgevuld programma van eisen?
En visie over een gedragen proces van herbestemming of herontwikkeling?
Bel voor een verkennend gesprek met Imke van Dillen: 06 21824917

Dit vakwerkhuisje staat op het terrein van rugbyclub The Dukes in Den Bosch. 
In 2013 werd onze zoon Tom lid van deze boeiende vereniging. In datzelfde seizoen zijn ze verhuisd naar een nieuw clubhuis. 100 meter verderop. Ik heb de organisatie geprobeerd te verleiden dit momentum aan te grijpen voor een waardig afscheid van het oude clubhuis met de kleedkamers. 
De aandacht van de organisatie verschoof volledig naar het nieuwe pand. En nog steeds. Het vakwerkhuisje werd in de 1,5 jaar die daar op volgden gebruikt als stroom voorziening voor de aanbouw van de parkeergarage. Het werd beschadigd en beklad door onbekenden die wrsch dachten dat dit gebouw niemands eigendom is, niemands aandacht heeft. 

Toen deze zomer 2015 de naastgelegen parkeergarage St. Jan aan de Hekellaan gereed kwam heeft de gemeente 's Hertogenbosch de begroeiing weggehaald zodat er een opening is gemaakt naar het ondiepe meertje wat is ontstaan bovenop de parkeergarage. Ook hebben ze het huisje geschilderd, zodat het weer fraaier oogt. Er zijn plannen om het op de monumentenlijst te zetten. De rugbyclub mag het huisje nu gebruiken als opslag.

Nu heb ik van het bestuur van The Dukes de sleutel gekregen om as zaterdag 12 september hier een openhuis te organiseren. Peer Reede en ik gaan de verhalen, de indrukken, de zorgen die er leven en de herinneringen verzamelen. Herinneringen aan haar oude functie als kleedkamer van het eerste team, of zelfs aan de tijd daarvoor toen het vakwerkhuisje diende als kleedkamer tijdens sportactiviteiten van de meisjesschool.

Ter voorbereiding van deze verkenning hebben Bettina Poels, Jacqueline van den Eerenbeemt , Margriet Vloet en ik ons verdiept in het gebouw. We hebben op een avond alle tijd genomen  om er omheen te lopen en er een lange tijd in te verblijven. Al onze zintuigen wagen wijd opengezet. Er was geen licht. We hadden een kaars meegenomen. De deur moest wel open blijven, anders voelde het te beklemmend. Het huisje is van binnen helemaal dichtgemetseld. Dus die opvallende luiken kunnen momenteel niet eens open. Ons oog viel op het afvoerputje. We ontdekten dat het gebouw in een kwetsbare staat verkeerd. Als een kind die beide ouders verliest en bestemmingsloos rond doolt en niemand die zich over het kind ontfermd. 
Het maakt dat ik het huisje eerst ga poetsen, verlichting aansteek en een warm sfeertje ga creëren waarna zaterdag de nieuwsgierige en betrokken mensen een voor een naar binnen kunnen gaan. Op de tegels kunnen ze hun gedachten achterlaten. We merken wel of het haar goed doet en of daar echt een opening uit gaat ontstaan. 

Waar we nu aan denken is een opvolgend 40 dagen bouwritueel, uitgevoerd door jongeren (buitenschoolse educatie) onder begeleiding van Toon Iding en mijzelf. Met de bevlogen inspiratie van Matthijs Bosman. Waardoor de generatie van de toekomst zelf het sentiment van de plek gaat ontdekken, door goed te luisteren en een creatieve interactie aan te gaan met alle informatiedragers over het gebouw. Om van daaruit een visie te ontwikkelen op de toekomst. Zodat het vakwerkhuisje uiteindelijk weer dienstbaar kan zijn aan haar omgeving, zoals bedoeld. 

Wij beginnen iig morgen. Peer legt morgen de indrukken vast op beeld.  Hou de blog in de gaten voor een verslag van de eerste bevindingen.


Imke
info@bouwrituelen.nl
0621824917